Kawał piłkarskiej historii
Na początek mały rys historyczny, aby nakreślić, z jakim wyjątkowym klubem mamy do czynienia. Klub z południowej Karoliny istnieje od 1993 roku, od 12. lat zawsze awansuje do play-offów (w 27-letniej historii nie awansowali tylko trzy razy), są ostatnim zespołem z niższych lig, który awansował do finału U.S. Open Cup (od 2008 w każdym finale pucharu USOC rywalizują ze sobą kluby MLS). Charleston Battery grali w różnych niższych ligach USA, czterokrotnie wygrywali puchar.
Dlaczego Charleston Battery to ciekawy zespół?
● To jeden z dwóch najstarszych nieprzerwanie działających klubów piłkarskich (drugi to Richmond Kickers) w USA. Battery rozpoczęli swoją przygodę wiosną 1993. To pierwszy amerykański klub piłkarski niezwiązany z MLS, który zbudował typowo piłkarski stadion. Blackbaud Stadium (później MUSC Health Stadium) był jednym z dwóch pierwszych nowoczesnych stadionów w USA, który był przeznaczony do piłki nożnej (drugi to Mapfre Stadium Columbus Crew, oba powstały w tym samym roku). W 2019 roku stadion został sprzedany, a po ostatnim gwizdku sezonu USL Championship zburzony.
● Wspiera ich jedna z najstarszych grup kibicowskich w USL. „The Regiment” powstali w 1999 roku przy okazji przeniesienia się na nowy stadion.
● W 2020 klub ma grać w centrum miasta na College of Charleston’s Ralph Lundy Field, czyli na stadionie miejscowej drużyny college’u. Planowo będzie to ich dom aż 2023 roku. Aktualnie stadion ma 3 900 miejsc, ale do 28 marca miał zostać powiększony o 1 100 miejsc (USL wymaga obiektów o pojemności co najmniej 5 000).
● Jak na tak zasłużony klub, mają fatalną frekwencję wynoszącą w poprzednim roku średnio 2 424. Był to czwarty najgorszy wynik w USL Championship (cztery zespoły z trzeciej ligi osiągnęły lepszą frekwencję). Powodem było słabe położenie geograficzne starego stadionu.
● W grudniu ubiegłego roku trzeci raz w historii zmienił się właściciel klubu, z tej okazji odnowiono też logo. Zajął się tym Matthew Wolff (autor takich cudeniek jak loga LAFC, Oakland Roots, FC Tulsa, Union Omaha, jest też współautorem NYCFC). Efekt oceńcie sami (według mnie brakuje tylko gwiazdek; stare logo po lewej stronie).
● Mike Anhaeuser – 50-latek, były piłkarz i aktualny trener Armatek, człowiek instytucja dla klubu z Południowej Karoliny, gdyż związany jest z nimi od 26 lat, czyli od 1994 roku (klub założony rok wcześniej). Po ukończeniu studiów w rodzinnej Indianie grał w rezerwach VfL Bochum i Schalke. W latach 1994-1998 grał dla Armatek (poza tym pracował na pełny etat i był trenerem dla juniorów), w 1996 wygrał z nimi mistrzostwo. W 1999 odniósł kontuzję uniemożliwiająca granie przed sezonem, więc został asystentem trenera. W 2005 roku został głównym trenerem Charleston, rok później został wybrany najlepszym trenerem USL. Potem było tylko lepiej, w 2008 doszedł do finału U.S. Open Cup, gdzie poległ 1:2 z D.C. United. Potem w 2010 i 2012 wygrał mistrzostwo USL. Polecam oglądać Armatki, chociażby tylko ze względu na ich trenera.
● Dla europejskiego kibica najbardziej znanym piłkarzem Battery jest zapewne Terry Phelan. Były reprezentant Irlandii i gracz takich klubów, jak Manchester City, Leeds, Swansea czy Chelsea. Grał w USA w latach 2001-2005, poza tym trenował również młodzież.
Najciekawsi piłkarze
Ataullah Guerra – najbardziej doświadczony piłkarz w kadrze. 32-latek już 46-krotnie reprezentował Trynidad i Tobago. Napastnik z rocznika ‘87 jest od 2016 roku związany z Battery. W ciągu pięciu lat zagrał dla nich równo 100 meczów. W tamtym roku nie grał przez pół sezonu, ale dalej powinien być jednym z ważniejszych ogniw w układance Mike’a Anhaeusera.
Mauro Cichero – 24-letni pomocnik, który został wybrany w SuperDrafcie 2018 z numerem 29 przez FC Dallas. Większość sezonu 2018 leczył zerwanie ACL. Kontuzji doznał pod koniec sezonu na uniwersytecie, więc tym bardziej warto odnotować fakt, że FC Dallas wybrali kontuzjowanego piłkarza, pokładając w nim spore nadzieje. W sezonie 2019 był wysłany do North Texas (drugi zespół Dallas, USL League One). Urodzony w Norman, Oklahoma (USA), prywatnie jest bratem Gabriela Cichero (ex NY Red Bulls i FC Nantes), który jest 64-krotnym reprezentantem Wenezueli. Obaj mają polskie pochodzenie i ich pełne nazwisko brzmi Cichero Konarek.
Robbie Crawford – 27-letni Szkot jest wychowankiem Glasgow Rangers. Rozegrał dla nich 29 spotkań w lidze. To pomocnik, który poza graniem w ojczyźnie, zahaczył również o Finlandię (IFK Mariehamn) i Islandię (FH Hafnarfjördur). Ma duże doświadczenie (prawie 200 spotkań jako zawodowiec) jak na gracza USL, powinien robić różnicę na boisku.
Nicque Daley – młodziutki 19-letni Jamajczyk, który reprezentował swój kraj na Mistrzostwach CONCACAF U-20 w 2018 roku (miał wówczas 17 lat), strzelił wtedy 6 goli (4 w jednym meczu z Saint Martin).
Kierron Mason – 21-letni defensywny pomocnik z Trinidadu i Tobago (dokładniej to z wyspy Trinidadu), który w poprzednim sezonie zagrał tylko sześć spotkań z powodu szybko złapanej kontuzji (w meczu z Atlantą United w czwartej rundzie U.S. Open Cup). Pokładają w nim nadzieje, więc będzie miał szansę się odbudować.
Joe Kuzminsky – 26-latek, jeden z lepszych bramkarzy w USL Championship. Aktualnie do maja wypożyczony do Maccabi Haifa (Izrael).
Logan Gdula – wybrany przez FC Cincinnati z numerem 13 w SuperDrafcie 2019 (grał dla Wake Forest University), od razu wypożyczony do Phoenix Rising, do połowy maja 2019 nie zadebiutował w klubie z Arizony. Cincy szybko zareagowali, zrywając wypożyczenie i od razu został wypożyczony do Hartford Athletic (tam grał z Wojciechem Wójcikiem). Liczę, że odpali, bo na uniwersytecie notował dobre liczby.
AJ Paterson – 24-letni lewy obrońca, podstawowy gracz “Spice Boyz”, czyli reprezentacji Granady. Rozegrał każdą minutę w Lidze Narodów CONCACAF w Lidze B. Granada awansowała wtedy do Ligi A, zdobywając 14 punktów w sześciu spotkaniach. W piłce zawodowej został wybrany z 42. numerem w drafcie przez NYCFC, ale nie podpisał z nimi kontraktu. Pierwszy sezon w USL grał w Bethlehem Steel FC (drugi zespół Philadelphii Union), a od 2019 roku dla gra Armatek.
The +6 stoppage-time equalizer.
Big road point for the @Chas_Battery thanks to @aj_paterson. #NYvCHS #BeChampions pic.twitter.com/crfoQ7dMkq
— Nicholas Murray (@NJEMurray) September 28, 2019
Rennico Clarke – 24-letni Jamajczyk, środkowy obrońca, grał dla reprezentacji w U-20 CONCACAF w 2015 roku. W tym samym roku podpisał kontrakt drugim zespołem Portland Timbers. W 2018 miał krótką przygodę na Islandii (znów wcześniej wspominany Hafnarfjördur), potem powrót na Jamajkę, chwilka gry dla drugiej drużyny Sportingu KC, a od tego roku będzie grał dla Armatek.
Zeiko Lewis – mój ulubiony piłkarz Armatek, ba! jeden z moich ulubionych piłkarzy w USL Champiosnhip. Ofensywnie usposobiony pomocnik, podstawowy reprezentant Bermud (gra w seniorach od 2011 roku, debiutował w wieku 17 lat). Wybrany z numerem 17 w SuperDrafcie 2017 przez NY Red Bulls. Nigdy nie zadebiutował w ich pierwszej drużynie, w 2018 podpisał kontrakt z klubem z Islandii (nie zgadniecie z jakim… znów Hafnarfjördur w grze), w 2019 wrócił do USA, podpisując kontrakt z Charleston Battery.
Romario Piggott – 24-letni skrzydłowy z Panamy. Będzie to jego drugi sezon dla Battery. Najbardziej kojarzę go z tego gola.
Coast-to-coast!
Romario Piggott puts @Chas_Battery ahead. #CHSvIND | #BeChampions pic.twitter.com/sM8fWzHjNG
— USL Championship (@USLChampionship) September 8, 2019
Nico Rittmeyer – 26-letni pomocnik, który jest wychowankiem klubu. Miał zadebiutować w reprezentacji Gwatemali w marcu bieżącego roku. Był powołany na mecz przeciwko Panamie, ale odpadł z powodu kontuzji. Jest opiekunem jeży, które są lokalnymi celebrytami.
Meet Lionel, the Charleston hedgehog that became an Instagram celebrity https://t.co/rvaMYh2O2C via @postandcourier
— Holy City Sinner (@HolyCitySinner) September 3, 2018
***
Stadion: College of Charleston’s Ralph Lundy Field w Mount Pleasant, stan Południowa Karolina (stadion typowo piłkarski)
Pojemność: 3 900 (w planach rozbudowa do 5 000 miejsc)
Średnia frekwencja w sezonie 2019: 2 424 (średni procent zapełnienia trybun: 47,5%; dane dotyczą starego stadionu)